Kraków, 11-13 maja 2017

 

Kooperacja:

International Psychoanalytic University, Berlin; Uniwersytet Pedagogiczny, Kraków; Alexander von Humboldt-Stiftung, Bonn

 

Kierownictwo naukowe:

Paweł Dybel, UP Kraków

Ewa Kobylińska-Dehe, IPU Berlin

 

Początki ruchu psychoanalitycznego na początku XX wieku w Monarchii Austro-Węgierskiej oraz jego promieniowanie na inne kraje Europy Środkowej i Wschodniej, było wydarzeniem, którego znaczenie – jeśli spojrzeć na nie z dzisiejszej perspektywy – wykraczało poza obszar psychiatrii i psychologii. Na rosnącą popularność metody Freuda wpłynęły bowiem również przeobrażenia społeczne i kulturowe, które zaczęły się w tym czasie. W ich kontekście chcielibyśmy wspólnie zastanowić się nad rolą, jaką w przemianach kulturowych odegrali pionierzy psychoanalizy, wywodzący się głównie z zasymilowanych środowisk żydowskich. Większość z nich dojrzewała intelektualnie na pograniczu wielu kultur: austriackiej, czeskiej, niemieckiej, polskiej, rosyjskiej, ukraińskiej, węgierskiej, żydowskiej i in. Transkulturowość była jednym z istotnych warunków powstania psychoanalizy. Nasza konferencja będzie poświęcona przede wszystkim psychoanalitykom na ziemiach polskich. Niektórzy z nich zdołali uciec przed Holokaustem do USA, gdzie stali się amerykańskimi psychoanalitykami. Dzieje ruchu psychoanalitycznego w Europie Środkowej, a szczególnie w Polsce zostały dramatycznie przerwane. Rekonstruując jego początki, włączamy się w żywy od kilkunastu lat nurt historyków, socjologów i psychoterapeutów, którzy przywracają pamięć tej zapomnianej części kultury Europy Środkowej.